26 Temmuz 2010 Pazartesi

Sayılı Gün Çabuk Geçer




5 ay önce tam da bugün neşe içinde çıktım işten. Önümde evde geçireceğim upuzun aylar, sayısız heyecanlar, kafamda güzel planlar ve en önemlisi yepyeni bir umut vardı.

Ne zaman başladı bu 5 ay, nerede bitti anlamadım hiç.

Kimi zaman çok sıkıldım, bir an önce o gün bitsin istedim, kimi zaman çok güzel vakit geçirdim, hiç işe dönmesem keşke dedim.

Evde olmak, bebek bakmak öyle bir döngü ki, sabah olup aynı şeyleri farklı sırada yapsan bile, koşturmaca içinde öyle bir geçiyor zaman, bir bakmışsın akşamüstü olmuş bile.

Dışarı çıkmayı, gezmeyi çok severim, buna rağmen evde kaldıkça daha da çok kalasın geliyor, kolunu kaldıramaz bir hale geliyorsun, özellikle de bu sıcaklar insanın içini tüketiyor ve canını yiyor.
Bu 5 ayı nasıl geçirdim diye düşünüyorum? Bebekle ilgilenme zamanlarım dışında 1 veya 2 defa film izledim çünkü TV'ye konsantre olamıyorum garip bir şekilde.
Zor konsantre olsam da 10 civarında kitap okudum, mümkün olduğunca da dışarı çıktım/çıktık.
Şunu anladım ki doğum izni, doğum izniymiş, kendine vakit ayırma izni değilmiş. Ev kadını olmak ve bebek büyütmek çalışmaktan daha yorucuymuş. Ev işi çok nankörmüş, tam her şey yerli yerinde diye düşününce yeniden dağılırmış. Evde de zaman çok hızlı akar geçermiş.
Perşembe günü yeniden iş yerinde olacağım, garip bir şekilde heyecanlıyım, ilk isteğim sabah arkadaşlarımla güzel bir kahve içmek ve geyik yapmak.
Bundan sonraki anları şimdiden düşünmek istemiyorum.

4 yorum:

Dışavurum dedi ki...

Hayırlı olsun Berocuğum , çok daha güzel geçsin günlerin bundan sonra.

NiLaY dedi ki...

hayırlı olsun canım, inşallah herşey gönlünce ve güzel olur :)

Nesobaby dedi ki...

Yani diyorsunki hiç heves etmeyin doğum izni diye :)) ordaki izin kelimesi yanlış o zaman doğum çalışması demek daha doğru olur belki :) Hadi sana kolay gelsin şimdiden

minimalist dedi ki...

bir kadının kendisine yaptığı en büyük kötülük eve kapanmaktır; çocuk bile olsa dışarıdan hiçbir zaman kopmamalıdır. Neyse işe tekrar başlama heyecanına mutlu oldum; ne güzel!