21 Temmuz 2010 Çarşamba

Bırakınız Kopsun İpler


Genellikle çevremde olup bitenleri dört gözle takip ederim ve insanları incelemeyi severim. Son zamanlarda farkettim ki hiçbir ilişki tek taraflı olarak kopmuyor. Bir kıl olma durumu varsa karşılıklı oluyor ve insanlar karşılıklı olarak birbirinden uzaklaşıyor.

Mesela, bir arkadaşım işyerindeki başka bir arkadaşımıza kıllanıyor, yaptıkları batmaya başlıyor. Tabi ister istemez araya mesafe koyuyor. Karşıdaki kişi de bunu hissediyor, nedenini sormuyor çünkü genelde insanlar "ne oldu kardeşim, benle sorunun ne?" diyip olayla yüzleşmeyi sevmiyor. Sormasına sormuyor ama o da araya mesafeyi koyuyor. Kıl olan kişi, daha da çok oluyor, diğeri daha da uzaklaşıyor. Bu kısır döngünün sonunda bir bakmışım ki artık bu iki kişi birbirinin suratına bakmaz olmuş, ne yaparsan yap ilişki dağılmış, saçma sapan bir noktaya gelinmiş.

Bugün yine benzer bir hikaye dinledim ve yine şaşırdım.

Şaşırıyorum çünkü iletişimsizlik nedeniyle biten ilişkiler bana göre değil, saçma buluyorum, anlamıyorum.

Ben biriyle derdim varsa bunu ona kibarca da olsa söylemenin yollarını bulurum.

İnsanlar bunu neden yapmıyor? Bence 2 nedeni var: ya karşısındaki kişiyi buna layık bulmuyor, uğraşmak yerine kopmayı tercih ediyor. Ya da sorunlarla yüzleşmek istemiyor, böyle bir gücü yok.

Tamam yapmasın, kurtarmaya çalışmasın, buna çok saygım var. Ama hem bir şey yapmayıp hem de içten içe sinirlenmek, sağda solda bu konuyu konuşmak, kendi kendine kızmak çok anlamsız yıpratıcı değil mi?

Büyüklerimizin bir lafı vardır: Dağ dağa küsmüş, dağın haberi olmamış.

İşte bu misal oluyor durum

4 yorum:

MAVİ TUTKU dedi ki...

Sanırım bunu karşı tarafa açmamasının yegane nedeni o kişiye değer vermemesi, hayatında olmasını istememesi, önemsememesi.
Bazen önyargılar çok değerli insanlara da böyle davranmaya sevk edebiliyor insanı, belki konuşsa sorunları herşeyin ne saçma olduğu ortaya çıkacak. Ama şuda varki herkes herkesle anlaşmak kaynaşmak zorunda değil, kişiye hitap eden var etmeyen var öyle değilmi.
Şu zamanda insanların yalnızlaşması çok fazla, bu da bir gerçek bence.

Nesobaby dedi ki...

Benzer durum benim başıma geldi diye söylüyorum eğer konuşma gereği bile duymuyorsam zaten önemsiz bir insandır. bir de konuştuğun halde çözemiyorsun o zaman uzak durmakta fayda var. ben mesela faydadan çok zarar veriyorsa o kişiyi direk çıkarıyorum hayatımdan. eskiden yapamıyor ama hep üzülen taraf oluyordum çözümü bunda buldum en sonunda :) en azından hayat daha huzurlu

Bero dedi ki...

İkinizi de anlıyorum arkadaşlar.
Ama yine de kendi içinde iyi olan 2 kişinin bu noktaya gelmesi de ayrıca enterasan. Ya da ben bir sevgi böcüğü müyümm??? Hayır hayır değilimm

minimalist dedi ki...

alınganlık, çocukluk, iki yüzlülük, samimiyetsizlik...uzarrr gider ...