Durduk yere içinize bir kurt düştüğü, sonra o kurdun yavaş yavaş sizi kemirmeye başladığı oluyor mu hiç?
Geçen günlerde yaptığımız bir kız sohbeti esnasında arkadaşlarımla bir farkındalık yaşadık.
Hayatlarımız güzel giderken, aslında hiç sorun yokken, tüm işlerimiz tıkırındayken kendimize dert yaratmakta üstümüze yok.
Kimi zaman yaşadığım güzel şeylerin tadına varıyorum, doyasıya yaşamaya çalışıyorum, kimi zamansa yok yere kendime sıkıntı yaratıyorum.
Ve ne yazık ki yalnız değilim. Bu konuyu masaya yatırmamızın nedeni, arkadaşımın kocasıyla ilişkilerinin tavan yaptığı dönemde kendi kendine kurguladığı oyunlara inanmasıydı. Tabi ki bizim de görevimiz onu bu girdaptan kurtarmaktı.
Neden mutluluğu yaşarken bir soluklanıp mutsuzluğu arıyoruz ki ? Kendimizi güzelliklerin akışına bırakmak yerine, içten içe "mutlaka kötü bir şey olacak?" beklentisine kapılıp kötülükleri yanımıza çağırıyoruz?
3 yorum:
mutuluğu sürdüremiyoruz bence de öyle, bişiy çıkarıyoruz önüne bel ki de aranıyoruz biz:)
Evet sanırım öyle Zeynep, hormonal belki de, di mi ama :)
Zaman zaman herşeyin insanın gözüne battığı durumlar oluyor sanırım bunlar hormonlarımızın suçu :) Ama biraz da insanın içinde beyninde bitiyor o tarz durumlarda beyninin tepkilerine hükmetmesi gerek acele yargılama sakin düşün pozitif düşün gibi telkinler mesela. Bir de çok boş olduğun dönemlerde böyle düşüncelere dalarsın o yüzden kendine her zaman bir hobi edinmekte fayda var :) Kötü şeyleri düşünmeye fırsatın olmuyor :)
Yorum Gönder