21 Aralık 2009 Pazartesi

İşe Gitmek İstememek


Bir çok kişiye göre şanslı olduğumu düşünüyorum, çünkü işimi ve iş ortamımı seviyorum.

Farklı şirketlerde geçirdiğim 6,5 sene boyunca neredeyse hiç pazartesi sendromu yaşamadım.

Hatırlıyorum, okul dönemi derslerden korkuma, sık sık pazartesi sendromu yaşardım. Özellikle ertesi gün sevmediğim bir ders veya yapamadığım bir ödev varsa, daha da artardı bu his.

İş hayatına başladıktan sonra bir şekilde zaman çok hızlı geçmeye başladı. Hatta çok da hızlı geçti, şimdi bakınca nasıl 6,5 sene olmuş ben bile inanamıyorum, ne fena di mi.

Ama son günlerde bir şey oldu, artık işe gidesim yok. Biliyorum ki işsiz çok fazla insan var, nankörlük etmek istemiyorum ama gerçekten hamileliğin 6.ayından itibaren bence kadınlar çalışmamalı.

Bir kere son günlerde işteki stres oranı yüksek, işlere takıp stres olmak istemiyorum, bebeğe yansıyacağını düşünüp üzülüyorum. Ama bazen de engelleyemiyorum.

Ayrıca fiziksel olarak da yoruluyorum, özellikle akşamüstü 4:00 sonrası çekilmez oluyor.

Biraz bebek konusuna konsantre olmak istiyorum ama günler yoğun geçince akşamları da halim kalmıyor, kafamı boşaltacak konularla uğraşmak istiyorum.

Diğer yandan iş yaşamımın en önemli projesini yapıyorum, çok büyük çaplı bir iş olduğu için hem şanslıyım, hem de şanssız. Yine de neyse ki mesaiye kalmam gerekmiyor şimdilik, bununla avunuyorum. Sürekli izin almayı veya rapor almayı hayal ediyorum ama yoğunluk nedeniyle bir türlü yapamıyorum.

Rapor alan hamilelere içten içe düşman oluyorum, yalan söylediklerini düşünmek istiyorum :)

Anlayacağınız zor durumdayım, yarın çok uzun bir gün olacak, bir bitse çok mutlu olacağım

Dahası yarın doğumgünüm ve 30 yaşıma basacağım :)

Neyse yine de elimizdeki için mutlu olalım, olumlu olalım, sakinleşeyim diye bir bitki çayı içeyim.

6 yorum:

Nesobaby dedi ki...

4,5 senedir burda çalışıyorum . 2.5 aylık eğitimden sonra ilk 1 hafta "ayy ne güzel bir işim var" dedim . Sonraki tüm günlerimde işimi hiç sevmedim :))) Dediğin gibi ben de nankörlük etmek istemiyorum güzel şartları olan bir işim var ama yine zorla geliyorum her sabah buraya. Tabi bunda en büyük pay psikopat yöneticilerimize ait. Onlar yüzünden insan işinden de çok soğuyor çalışmakta istemiyor. Hamile kaldığımda kendimi burda düşünemiyorum gerçekten de hiç aklıma gelmemişti. Bebek için ne büyük stres kaynağı bu yöneticiler. Umarım son günlerini daha rahat geçirirsin :)

Nesobaby dedi ki...

Bu arada DOĞUMGÜNÜN KUTLU OLSUUUUNNNN!!! :)

Bero dedi ki...

nesobaby; bugün işe gitmedim, çok şahaneydi :) arada tavsiye ederim. Ayrıca çok teşekkür ederim, dün güzel bir gündü.

Dışa vurum dedi ki...

Günlerdir yoğun çalışıyorum ,şimdi buradan geç de olsa kutlayyaım.
İyi Ki doğdun Berraaaakkk !!! :)

İşimi çok seviyorum-pazartesileri bile ! (şu an bunu işyerimden fazla mesai yapıyorken yazmama rağmen), yeni yılınızda ve yaşınızda siz işinizi benden dsaha çok sevin inşallaaahhh !!!! :)

Bero dedi ki...

Çok teşekkür ederim Seda, ben de seviyorum normalde işimi ama bu aralar bi gitmeme isteği kapladı içimi. Geçer sanırım.

Adsız dedi ki...

Bence işe gitmeyi seviyorum diyen varsa yalan söylüyordur. Evet, insan kariyerinin başlarında işe gitmeyi sevebilir ama bir yerden sonra bu monoton düzenden sıkılıyorsunuz. Ben de 6-7 yıl kadar özel sektörde çalıştım. Şu an kendi işimi yapıyorum (Broker/Trader) ve çok mutluyum. Evden çalışmak pazartesi sendromunu ortadan kaldırıyor. Üstelik istediğiniz gün tatil yapabiliyorsunuz, tabi bunun bir bedeli oluyor.

Yine de özgür olmak güzel bir his. İnşallah Allah herkese sevdiği işi yapmayı nasip etsin.