Amann, ne bekliyordum bilmiyorum. Bir değişiklik beklediğimi sanmıyordum ama işyerine gidince her şeyin aynı olduğunu görmek beni hayal kırıklığına uğrattı. Hala da kendime gelebilmiş değilim.
Nedense işe gidince neşe çığlıkları savuracağım günler geçireceğimi sanmıştım.
Tamam ilk gün gittim, herkeste bir heyecan, hoşgeldin kutlamaları filan. Pek bir memnun oldum.
Sonra yavaş yavaş işlere giriştim ve bir baktım ki hep aynı şeyler, hep aynı noktadayız.
Keşke başka işlerle uğraşsaydım ama yine çalıştığım konular aynı, beni arayan insanlar aynı, sorunlar aynı.
Değişiklik istiyorum ben, sıkıldım hep aynı şeylerden. Demotiveyim bu nedenle. Şartları değiştiremedikten sonra, elindekiyle mutlu olabilmeli insan. Bunu biliyorum ama içten içe sıkılıyorum da. Bir işim olduğu için şanslıyım da biraz yenilik olsaydı be kardeşim. Birkaç heyecan verici proje filan başlasaydı bari.
İyi ki operasyonel bir bölümde filan çalışmıyorum diye kendimi avutayıp, kıçımı kırıp yerimde oturmaya devam edeyim en iyisi.
4 yorum:
Ay'ın birinci günlerini düşün hep Bero :)
İş yerinde değişiklik yapmak sizin insiyatıfınızde olmadığı için yapacak çok fazla bir şey olmuyor maalesef..ve çok şükür bir işim var demekde kesmiyor insanı.
en iyisi bunu örtbas edecek başka değişiklikler yapmak sanırım.
sedoş, zaten her an aklımda minnoş :=)
mavi tutku, haklısınız iş dışındaki hayatı renklendirmeye çalışıyoruz işte.
Ben de çalışmasam ne yapardım diye düşünüyordum. Her halde ilk güzel gelirdi ama sonra sıkabilirdi. Ne de olsa Bihter gibi gönüllü olarak çalıştığımız dernekler yok ya da harcadıkça bitmeyen bir alışveriş bütçesi :) İş arkadaşları beraber yemek yemek sohbet muhabbet kısmı da güzel. Bir de ben filanca firmada filanca bilmemnesiyim demenin forsu da bir ayrı. ( Ama yine de sevdiğin iş gibisi yok :))
Yorum Gönder