14 Mayıs 2010 Cuma

Bonne Chance Pınar Şekerim


Bundan 1 sene önce can dostumu Fransa'lara gelin gönderip içim burkulmuştu. Yaşadığı mutsuz günlerden ve hayal kırıklığından sonra derin bir mutluluğa sahip olduğu için sevinmiş, Fransa'ya gitmesini bağrıma taş basarak neşeyle karşılamıştım.

Fransa dediğin nedir ki, şurası, yakın yer. Gelip gidiyor neyse ki. Her geldiğinde şenliğim oluyor, en derin sohbetlere girmek, en yeni mekanları gezdirmek istiyorum ona.
Gurbette olmak zor, orada yaşarken buraya geleceği zamanı hayal ediyor, buraya tatile gelince oradaki hayatın kolaylığını hatırlıyor.
Gelince sanki hiç gitmemiş gibi, dönünce sanki hiç gelmemiş gibi ...
Kesin dönüş hayalleri kuruyorlar yurtdışındaki bir çok Türk gibi.

Bugün de bir başka can şeker dostumu Amerika'lara uğurladık, New York gibi bir şehire taşındığı için mutlu mutlu bindi gitti uçağa.

Telefonla, internetle sürdüreceğiz dostluğumuzu, gözlerim yollarda bekleyerek ve alışarak.
İçim bir parça buruk, bir parça daha eksik.
Bakalım ne zaman olacak kesin dönüşler ve yeniden kavuşmalar.

5 yorum:

Aslısın dedi ki...

Benim de en yakınım Amerika'da. Ama en güzeli ne biliyor musun? Ne kadar süre sonra bir araya gelirsen gel, her şey kaldığı yerden devam ediyor.
Umarım kısa sürede kavuşursunuz.

minimalist dedi ki...

ne güzel bahsetmişsin arkadaşlarınla ilgili. Allah tez zamanda kavuştursun seni onlarla...

Bero dedi ki...

Aslı, evet en azından içim rahat ki bıraktığımız yerden yeniden ve yeniden başlayacağız.

Minimalist, teşekkürler.

Bero dedi ki...

Aslı, evet en azından içim rahat ki bıraktığımız yerden yeniden ve yeniden başlayacağız.

Minimalist, teşekkürler.

Nesobaby dedi ki...

Benim de çok yakın dostum bu hafta Amerikadan geldi . Ayrılığın en güzel kısmı kavuşmak. İnsanın kendisini daha cümleye başlar başlamaz anlayan dostları olması ve yanında olması , en azından istediğin zaman görüşebilme imkanın olması çok güzel rahatlatıcı şanslı hissettirici bir durum :)
Gurbetteki dostlara sevgiler !