Kendi kendinize "çeneni tut, söyleme" demenize rağmen, ağzınızdan kaçıveren sözler oluyor mu hayatınızda?
İstemesem de benim oluyor.
Çenemi tutacağım, bu kez söylemeyeceğim desem bile, sokma akıl bir yere kadar gidiyor, yine ağzımdan istemediğim cümleler çıkıyor. Sonrasında üzüntü, neyse bir daha söylemem kararı ve sıkıntı havada uçuşuyor.
İmreniyorum konuşmadan önce iki kez düşünen insanlara, benim için onlar birer ermiş.
Ama benim düşüncelerim aklımda o kadar hızla uçuşuyor ki, bir düşünceden diğerine geçiyorum hemencecik. Ben durup da düşünene kadar, bir sonraki adımı yaşıyorum, sonrasında bir bakmışım "hooppp" ağzımdan sözler dökülüvermiş.
Hiçbir şey için mola veremiyorum, durup sakince düşünüp sağlam kafayla karar veremiyorum, her işimde bir telaş, bir acele var. Hayat hızla akıyor sanki ellerimden. Bu telaşenin ortasında sözcükler de panik halinde çıkıveriyor.
"Biran önce aradan çıksın" zihniyetim istemediğim şeyler söylememe neden oluyor.
Yavaşlık istiyorum ama trafikte değil, kafamda...
5 yorum:
Ben genelde kelimelerimi yuttuğumda hazımsızlık çekiyorum. Düzgün ifade edebilsem, susmak zorunda kalmam diyorum ama geldiği gibi çıkıveriyor kelimeler işte. Sendenim kısacası, napalım ürün böyle olmuş :)
oooo tam beni anlatmışsın; çok fenayım ama aynı ben de senin gibiyim :(((
Aslında bu bir samimiyet göstergesi,düşünüp konuşmak samimiyeti azaltmıyor mu? Ama herkes karşısındakinin samimi laflarınıduymaya gelemiyor mesele burda, söyleyende değil:))))
Haha, hazımsızlık iyiymiş :)
Minimalist, napalım, hem söylerim, hem yanarım.
Sinem, evet bu da farklı bir açı.
Ama aklıma hemen şu laf geliyor: Doğru söyleyeni dokuz köyden kovarlar ve söz gümüşse sükut altındır :)
Ay ben de genelde söyleyiveriyorum hemen :)
İki kere düşünüp konuşmak güzel, öyle yapabilmeyi isterdim.
Yorum Gönder