26 Eylül 2010 Pazar

Emek

Birini veya bir şeyi sadece "öyle oldukları" için mi severiz? Hiçbir şey, hiçbir insan nedensiz sevilir mi???
Bilemiyorum, belki sevilir ama benim için bir gerçek var ki, o da sevgimin emek ile büyüdüğür.
İnsanlar çocuklarını içlerinden geldiği için seviyorlar. Kimse bu sevgiyi sorgulamıyor, çok boyutlu bir sevgi bu. Boyutlardan biri de işte o "emek". Emek harcadıkça, yoruldukça daha çok seviyorsun çocuğunu.
İşini, evini, hayatını, sevdiğin kişiyi hep harcadığın emekle doğru orantılı olarak seviyorsun, sevgin artıyor.
Ama tabi emek ile anlamsız didinmeyi kasdetmiyorum. Karşılıksız çaba ve didinme bir yere kadardır çünkü, sonu yoktur.
Böyle başı sonu belli olmayan ama anafikri emeğin önemi olan bir yazı oldu bu.
Ne de olsa işçiyim, emekçiyim.

6 yorum:

Aslısın dedi ki...

Olduğu gibi sevdiklerimiz en sahici sevip, emek verdiklerimiz.

İnsan hayatta çok fazla kimseyi böyle sevmiyor. Çocuğunu ve belki de çok az sayıda arkadaşını.

Beklentisiz sevmek en güzeli, bunu her zaman yapabilen varsa alnından öpeyim, elinden öpeyim.

Bero dedi ki...

Peki karşılıksız sevmekle beklentisiz sevmek farklı
seyler mi acaba?

Dışavurum dedi ki...

'Sevmek' fiilini de biraz daha açar mısın Berocuğum sonraki postlarda :)
Her şey yolunda giderken, beklentisiz sevmek bence olabilir. Aslında onun içinde de 'mutluluk' beklentisi var.
Çocuğun da olsa, işler ters gittiğinde yada kardeşin de olsa menfaatler çakıştığında 'sevmek'-'karşılıksız sevmek' üzerine biraz daha düşünebiliriz sanırım.
Ama mutlaka 'karşılıksız sevgi' vardır, yaşanmıştır, yaşanacaktır diye düşünüyorum. Hepimize kısmet olsun.

Sinem Ergun dedi ki...

karşılıksız sevgi ailenin önemini gösteren en büyük kanıt. Naparsan yap annen baban seni hep sevecek, bunu bilmek ne kadar rahatlatıcı birşey dimi..

Bero dedi ki...

Ah Sedoşka, ben bu sevgi konusunu biraz irdeleyeyim bakayım

Bero dedi ki...

Sinem, Evet, karşılıksız olan tek sevgi çocuğuna duyulan sevgi bence ve de tek taraflı aslında, yani herkes kendi çocuğunu seviyor günün sonunda