Ben Böyleyim

İş yerinde yeni işe başlayan kişiler benim "soğuk", "havalı", "mesafeli" ama bir o kadar da "güçlü" olduğumu söylüyor kanka olduktan sonra.

Hiç göründüğü gibi değilmişim. İlk başlarda mesafeli duran, ayrıca halim tavrım nedeniyle havalı görünen, kısacası artizz diyeceğimiz bir halim varmış.

Bu nedenle ilk başlarda bana yanaşmaya çekinmişler. Ama zaman geçtikçe, gerçek beni tanıdıkça, aslında hiç göründüğüm gibi olmadığımı, samimi, içten, sıcak ve kendi çapımda komik olduğuma kanaat getirmişler.

Bizim bölümde kim işe başlasa bir süre sonra bana bu cümlelerle geldi, gerek içki masasında, gerek çay sefası esnasında itiraf.com modunda takılırken bu düşüncelerini öğrendim arkadaşlarım.

Sonra da hep düşündüm, "neden böyle düşünüyorlardı?" diye.
Sanırım buldum: ben insanlarla kısa sürede samimi olmayı sevmiyorum, sanırım kırılmamak için ilk başta uzak duruyorum, mesafe koyuyorum. Bu nedenle de ilk tanıştığım zaman genelde kişilerin kötü yanlarına konsantre oluyorum, uzak duruyorum, bekliyorum.

Zamanla yakınlaşıyorum, zamanla kalbimi açıyorum. Ama bir kez de güvendim mi, kalbimi açtım mı, bir daha kopmuyorum, o kişiye yapışıveriyorum. Ondan sonra yakalarına yapışıyorum, seviyorum, konuşuyorum, dalga geçiyorum falan.

Neyse işte ben de böyleyim, sanırım bu özelliğimle yaşamaya devam edeceğim.

Bu yazı nereden mi aklıma geldi? Bizim bölümde yeni bir çocuk işe başladı, muhtemelen farkında olmadan çocuğa öküz gibi davranıyorum, bakalım ne kadar zaman sonra bana bu cümlelerle gelecek??
Not: Tabi arkadaşım olamayacak biri olduğunu düşünürsem hiçbir zaman bu cümleleri kurmayacak, hep soğuk olduğumu düşünecek ama ben bunu hiç umursamayacağım.
Du bakalım!